Για τους εργάτες

-Ο ήλιος είναι κόκκινος σαν αίμα
κι ανθρώπων πνοή καταλαβαίνω,
ο ιδρώτας έγινε πόσιμο νερό για κάποιους,
που κυλάει τώρα ανάμεσά μας.
Μα η φωνή δε βγαίνει άγρια πια,
μονάχα λέει ναι και σκύβει το κεφάλι.

-Ποιος είσαι εσύ που μιλάς;
Ναι,ο ήλιος έγινε κόκκινος και κίτρινος και άσπρος
απ'την προσπάθειά μας.Τον ξεπλύναμε με τον ιδρώτα μας
και σηκώθηκε τόσο ψηλά,που μας τυφλώνει όταν τον κοιτάμε.
Σ' αυτόν θα σκύψω το κεφάλι,μα όχι σα δούλος,
μα για να μου χαϊδέψει τα μαλλιά
και να απολαύσω έτσι τους καρπούς των κόπων μου.

Αυτοί είμαστε εμείς.

2/12/93