29/4/2017
Οι άνθρωποι της ζωής μου
Οι άνθρωποι της ζωής μου κινούνται αθόρυβα...
γοργοφτέρουγοι τρέχουν στης ανάγκης το κάλεσμα...
Είναι αθέατοι τις πιο πολλές φορές,με πάτημα ελαφρύ κι αέρινο.
Αν τύχει να τους συναντήσεις,θα δεις πως στάζουν αίμα κι ιδρώτα.
Είναι σημαδεμένοι και γι'αυτό πανέμορφοι!!!
Ατόφιοι άνθρωποι,βαθιά ανθρώπινοι.
Έχουνε βλέμμα καθαρό και την καρδιά από διαμάντι, καθαρή και συνάμα σκληρή,να χαράζει αλήθειες στον κόσμο αυτόν τον ψεύτικο...
Είμαι πάντα εκεί ,δίπλα τους ,συντροφιά σε ταξίδι αιματηρό και δύσκολο...
περπατάμε μέσα από δρόμους πύρινους πολλές φορές,
τα πούπουλα δεν ήτανε ποτέ για εμάς,την ουσία μας δεν την άγγιξε ποτέ το ψέμα και η υποκρισία.
Μεγαλείο θα πει,το ξανα'πα κάποτε,να ξέρεις πως μάχεσαι αγώνα άνισο,μα τα όπλα σου δεν παραδίδεις ποτέ,μέχρι το τέρμα...
Οι άνθρωποι της ζωής μου ανοίγουνε δρόμους σε δάση αλλαζονίας,κακίας και μίσους...
Η αγάπη είναι το μεγαλύτερο όπλο τους κι ο οδηγός τους.
Είναι ονειροπόλοι,
γι'αυτό και κατάφεραν να κάνουν πράξη τα μεγαλύτερα όνειρά τους...
Σκαρφάλωσαν τα δικά τους βουνά,κατέκτησαν τις δικές τους κορυφές,
πέταξαν σε ύψη αδιανόητα και κατοικούν ψηλά...
ανθρώπου μάτι δε φτάνει τα κρυφά τους όνειρα.
Σαν θέλουν να πετάξουν μπορούν να το κάνουν...με πολλούς τρόπους.
Τον μαγικό χορό τους θα δεις μόνο αν αγαπάς πολύ τη ζωή κι ανθρώπους τέτοιους.
Οι άνθρωποι της ζωής μου κινούνται αθόρυβα...
γοργοφτέρουγοι τρέχουν στης ανάγκης το κάλεσμα...
Είναι αθέατοι τις πιο πολλές φορές,με πάτημα ελαφρύ κι αέρινο.
Αν τύχει να τους συναντήσεις,θα δεις πως στάζουν αίμα κι ιδρώτα.
Είναι σημαδεμένοι και γι'αυτό πανέμορφοι!!!
Ατόφιοι άνθρωποι,βαθιά ανθρώπινοι.
Έχουνε βλέμμα καθαρό και την καρδιά από διαμάντι, καθαρή και συνάμα σκληρή,να χαράζει αλήθειες στον κόσμο αυτόν τον ψεύτικο...
Είμαι πάντα εκεί ,δίπλα τους ,συντροφιά σε ταξίδι αιματηρό και δύσκολο...
περπατάμε μέσα από δρόμους πύρινους πολλές φορές,
τα πούπουλα δεν ήτανε ποτέ για εμάς,την ουσία μας δεν την άγγιξε ποτέ το ψέμα και η υποκρισία.
Μεγαλείο θα πει,το ξανα'πα κάποτε,να ξέρεις πως μάχεσαι αγώνα άνισο,μα τα όπλα σου δεν παραδίδεις ποτέ,μέχρι το τέρμα...
Οι άνθρωποι της ζωής μου ανοίγουνε δρόμους σε δάση αλλαζονίας,κακίας και μίσους...
Η αγάπη είναι το μεγαλύτερο όπλο τους κι ο οδηγός τους.
Είναι ονειροπόλοι,
γι'αυτό και κατάφεραν να κάνουν πράξη τα μεγαλύτερα όνειρά τους...
Σκαρφάλωσαν τα δικά τους βουνά,κατέκτησαν τις δικές τους κορυφές,
πέταξαν σε ύψη αδιανόητα και κατοικούν ψηλά...
ανθρώπου μάτι δε φτάνει τα κρυφά τους όνειρα.
Σαν θέλουν να πετάξουν μπορούν να το κάνουν...με πολλούς τρόπους.
Τον μαγικό χορό τους θα δεις μόνο αν αγαπάς πολύ τη ζωή κι ανθρώπους τέτοιους.
