Ταξίδι το φιλί κι η ξαφνική νεροποντή ανέλπιστη χαρά.
Κρυφός ο στεναγμός κι η μουσική που αγγίζει,πουλί που φτερουγίζει.

Φέγγισε πάλι μέσα στο σκοτάδι...
κι αυτό το όραμα δεν κουράζει τα μάτια μου.
Ρουφούν το ρόλο της ζωής τους.

Αγάπη,θα σε ξαναδώ ποτέ
μες στων αγγέλων τον τρελό χορό,
εκεί που ανεμοδάρθηκαν,θαρρείς,
στο ύψος της χαρούμενης κραυγής τους;

Ειπώθηκε ο στεναγμός.
Κι εσύ που περιμένεις,βιολιστή,
παίξε τραγούδι πάνω στο δρόμο
για το φως που μετέωρα βηματίζει στο σκοτάδι...

Αγάπη; Εσύ δεν είσαι;;

31/5/94

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Το αστεράκι