Η ζωή
Να κλείσεις τα μάτια και να δεις τον εαυτό σου να βγαίνει,
να περνά τους τοίχους,τις πόρτες του σπιτιού,
να σπάει όποια δεσμά τον κρατούν πίσω.
Να τον δεις να τρέχει και να ανασαίνει,
να εκπνέει την κάθε στεναχώρια,
όλους τους φόβους και τους ενδοιασμούς.
Κάθε μήπως και κάθε αν που μέχρι τώρα τον βασάνιζαν.
Ναι,η ζωή είναι επιτακτικό κάλεσμα,
είναι οξυγόνο που σε ζαλίζει κι εσύ τη βλέπεις να χαμογελά και να σου γνέφει.
Το έχω πει χρόνια πριν,τίποτα δε μπορεί να σταματήσει τη ζωή και τον θάνατο.
Μπλέκονται στο τώρα και κοιτάζουν εμπρός στο μέλλον.
να περνά τους τοίχους,τις πόρτες του σπιτιού,
να σπάει όποια δεσμά τον κρατούν πίσω.
Να τον δεις να τρέχει και να ανασαίνει,
να εκπνέει την κάθε στεναχώρια,
όλους τους φόβους και τους ενδοιασμούς.
Κάθε μήπως και κάθε αν που μέχρι τώρα τον βασάνιζαν.
Ναι,η ζωή είναι επιτακτικό κάλεσμα,
είναι οξυγόνο που σε ζαλίζει κι εσύ τη βλέπεις να χαμογελά και να σου γνέφει.
Το έχω πει χρόνια πριν,τίποτα δε μπορεί να σταματήσει τη ζωή και τον θάνατο.
Μπλέκονται στο τώρα και κοιτάζουν εμπρός στο μέλλον.
