Δροσιά μου

Ένας αέρας αλλιώτικος σχηματίζει τα σύννεφα
άσπρο μπαμπάκι εύπλαστο τα μάτια μου αντικρίζουν,
οργώνει η σκέψη το ουράνιο στερέωμα
κι αλαργεύει σε ταξίδια όμορφα,
να μου κρατάς το χέρι και να πετάμε σε μήκη και πλάτη ερωτικά.

Δροσιά φθινοπώρου ήρθε απρόσκλητα στα χείλη που μισάνοιχτα περίμεναν
την καυτή σου ανάσα.
Εγκλώβισέ με εκεί να μην υπάρχει τρόπος διαφυγής κανείς, την ασχήμια και το ψέμα
να μη θωρίσω ξανά, λόγια αγάπης να ακούω,
αμαζόνα να γίνομαι, με θάρρος τη δική σου αγάπη,
το άγρυπνο βλέμμα σου να διώχνει μακριά τους εχθρούς μας.
Δε θέλω να μετρώ την αγάπη με απουσίες.

Είν' η αγάπη το πιο γλυκό κρασί που σταλάζεις πάνω σε δάκρυα που σμίλεψαν πληγές και τις κλείνει...

19/7/2016
                                                                                                                                                                                                                       

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Το αστεράκι