Η προσπάθεια
Άνοιξη λουσμένη φως
άναψες μες στο καταχείμωνο,
σα λαμπάδα στο σκοτάδι,
μα εγώ δεν ξέχασα!
Πώς να κλείσεις τα μάτια
στην πρόκληση της προσπάθειας;
Ο αγώνας αυτός μας θέλει νικητές
ή σκοτωμένους πριν το ξημέρωμα.
Τα λόγια μου είναι απλά,
σαν τις σταγόνες της βροχής,
σαν την ημέρα και το φως,
με τρία γράμματα και πάλι
είν' η ζωή αυτή που ζω.
Υπήκοοι στη χώρα του αγώνα,
η πάλη ταιριάζει στους ανθρώπους
κι αυτόν που γεύτηκε τη νίκη
δε θα δεις ποτέ να μιλά για τιμήματα,
γιατί ήταν ο ίδιος που εμπιστεύτηκε τον εαυτό του
στη χαρά της προσπάθειας και του πόνου.
Μα μέσα του ποτέ δε θα ξεβάψει η πίκρα για το άδικο
που πιθανό να του' ριξαν στο πρόσωπο σα λάσπη.
Και θα υπάρχει ο φόβος για την αδικία,
όπως υπάρχει ο φόβος της αρρώστιας,
μήπως στο μέλλον τον λερώσουν πάλι οι λάσπες.
Κι αυτός ο φόβος είναι που κουράζει.
11/1/94
ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ
άναψες μες στο καταχείμωνο,
σα λαμπάδα στο σκοτάδι,
μα εγώ δεν ξέχασα!
Πώς να κλείσεις τα μάτια
στην πρόκληση της προσπάθειας;
Ο αγώνας αυτός μας θέλει νικητές
ή σκοτωμένους πριν το ξημέρωμα.
Τα λόγια μου είναι απλά,
σαν τις σταγόνες της βροχής,
σαν την ημέρα και το φως,
με τρία γράμματα και πάλι
είν' η ζωή αυτή που ζω.
Υπήκοοι στη χώρα του αγώνα,
η πάλη ταιριάζει στους ανθρώπους
κι αυτόν που γεύτηκε τη νίκη
δε θα δεις ποτέ να μιλά για τιμήματα,
γιατί ήταν ο ίδιος που εμπιστεύτηκε τον εαυτό του
στη χαρά της προσπάθειας και του πόνου.
Μα μέσα του ποτέ δε θα ξεβάψει η πίκρα για το άδικο
που πιθανό να του' ριξαν στο πρόσωπο σα λάσπη.
Και θα υπάρχει ο φόβος για την αδικία,
όπως υπάρχει ο φόβος της αρρώστιας,
μήπως στο μέλλον τον λερώσουν πάλι οι λάσπες.
Κι αυτός ο φόβος είναι που κουράζει.
11/1/94
ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ
