Το κύμα

Το κύμα που με πήρε μακριά,
ο ίδιος ο εαυτός μου,
 τ' απόβραδο με βγάζει στη στεριά, 
τώρα ξανά είναι ο οδηγός μου.

Αγάπη μακρινή που σ'αποθύμησα,

σε βρήκα να γυρνάς μέσα στο χάραμα,

μα ο γυρισμός είναι γλυκός του Οδυσσέα,

συγχώρα με που κάποτε σε κούρασα. 

Από τα ΑΧΡΟΝΟΛΟΓΗΤΑ, αρ.12