Μες στο σκοτάδι και τον παγωμένο αέρα, η μάνα με τα παιδιά τραβάνε την ανηφοριά στην εκκλησιά να φτάσουν. Ανήμερα Χριστούγεννα, στην πρώτη λειτουργία, δώρα ν' αφήσουν στο Χριστό, στη φάτνη τις ψυχές τους.
Τα παλτουδάκια κουμπωμένα, τα χεράκια ξυλιασμένα, τα ποδαράκια τρέχουν να προφτάσουν το βήμα της μάνας που λέει: "πιο γρήγορα παιδιά, αργήσαμε" και στο μυαλό δεν είναι τίποτ' άλλο από το τραγουδάκι που έμαθε στο σχολείο εκείνες τις μέρες: " Χιόνια στο καμπαναριό..."
Κι όταν τη θύρα της εκκλησίας αντικρύζουν...ολοφώτεινη, κατάμεστη η φάτνη Σου Χριστέ μου!
Σ' ευχαριστώ μάνα για την πίστη σου...
