Μεγάλη Εβδομάδα
Θάνατος!
Μια λέξη που στοιχειώνει τα πάντα στο μυαλό όταν φτάσει κι απαγορεύει στις
λέξεις να κατέβουν στο στόμα!
Μένεις εκεί, μετέωρος, να προσπαθείς να καταλάβεις
τι έγινε, σαν τα μικρά παιδιά με μάτια απορίας όταν κοιτούν γύρω και πρωτόγνωρο
θέαμα αντικρίζουν.
Θάνατος και το απόλυτο κενό που νιώθεις στην ψυχή
την κρύα, τη γυμνή από αισθήματα. Παύση… τελεία.
Στο χείλος του γκρεμού ατενίζεις το βάραθρο: « στο
θάνατο», λες, «πώς φτάνουν όλοι, σε χρόνο και παρόν που δεν ορίζεις, σε παρελθόν
που έζησες και θύμηση πλέον έγινε και μόνο αυτήν ορίζεις, σε μέλλον που
προσδοκάς να είναι έτσι όπως το θες, μα την ελπίδα λες πως έχεις μόνο για
οδηγό;»
Ποια η αληθινή εξουσία, όταν ούτε εσένα μπορείς να
εξημερώσεις και ποιο το νόημα στα θέλω σου, όταν στα στήθη χτυπάνε οι αγέρηδες
που δεν ξέρεις πού σε πάνε;
Το μόνο που ξεχωρίζει απ’ το βάραθρο είναι η
νοσταλγία.
Κάπου τη βλέπεις εκεί δίπλα ντυμένη στα μοβ και γκρι κι αναρωτιέσαι
τι παγίδα να σου στήνει πάλι κι αυτή. Όλα εκεί βρίσκονται, κλεισμένα σε μικρό
κουτί με διπλό πάτο: μόλις το ανοίγεις βλέπεις τα πάντα, μα αγνοείς το σκοτεινό
υπόβαθρο. Και να ‘σου, ξεπετάγεται από το πουθενά να σε ταράξει, να σ’
ανησυχήσει, να σε γυρίσει πίσω αν μπορεί. Και είσαι εσύ που τρέχεις σαν
κυνηγημένος απ’ τις σκέψεις πάλι κι απελπισμένος που έγινες έρμαιο σ’ αυτές,
γιατί στην πράξη τίποτα να κάνεις δε μπορείς.
Αυτοί που αγαπάμε φεύγουν πάντα γρήγορα, σε μονοπάτι
δύσβατο, ολομόναχοι τρέχουν μ’ αέρινα φορέματα και ξέπλεκα μαλλιά.
Κι αυτοί που ερωτευτήκαμε με πάθος… τι να σου
κάνουν. Μόνο να φύγουν γίνεται γιατί κι αυτοί δεν ορίζουν τίποτα και πώς να
εξημερώσουν μια αντάρτισσα ψυχή που φωνασκεί απαιτητικά και σε φυλακίζει πίσω
από πόρτες που κλείνει με πάταγο;
Άσ’ τους να φύγουν όλοι λοιπόν και μην παραπονιέσαι,
γιατί κι εσύ φεύγεις και μένουν άλλοι πίσω να μετράνε συμφορές.
Μια σιωπή είναι τώρα ώρα να ‘ρθει, μια γαλήνη, μια
αγαλλίαση, μια λύτρωση απ’ της καρδιάς τα πάθη και του μυαλού τ’ ανείπωτα.
Γι’ αυτό να καλοδέχεσαι τα χελιδόνια που φεύγουν και
γυρνούν, γιατί όλα «χους εις χουν…».
21/10/00
