- Έγραφες ποιήματα με μουσική,
έδινες στα χαρτιά ζωή με τα πινέλα σου,
έπαιρνες χρώμα απ' την ψυχή σου κι έβαφες τα όνειρά σου,
που τα' κανες πραγματικότητα μια νύχτα με φεγγάρι.
Ο φόβος δε χωρά τώρα ανάμεσά μας,
είναι πουλί,κοράκι,όρνιο,
η μαριονέτα των κακών,
που την κουνούν μπροστά σου επιδεικτικά
κι εσύ γελάς με την ψυχή σου,
γιατί κατάλαβες ποιος κρύβεται πίσω από τη μαριονέτα.
Δε θέλεις γκρίζα μεγαλεία,
το χρώμα του ψεύδους να κυριεύει,
αυτό που κάνεις σε γεμίζει χαρά,
ποτάμι που κυλά ανάμεσα στα μάτια σου
καθώς κλαις από ευτυχία,
γιατί έκανες τους άλλους να γελάσουν,
να νιώσουν ευτυχισμένοι,
ότι έχουν αξία κι ότι δεν είναι μαριονέτες.
Είσαι ένας άνθρωπος που το φορτίο σου το έκανες παιχνίδι.
Μακάρι να είσαι πάντα έτσι.
8/5/93
Το αστεράκι
Αστεράκι μου μικρό, πού 'σουνα τόσον καιρό; Στους ουρανούς,στα κύματα, στα πέλαγα τ' απέραντα; Το ΄ξερες;Σε περίμενα μερόνυχτα ολόκληρα να σ' έκρυβα στην παλάμη μου, στης προσευχής το δάκρυ μου. Και τώρα,ορίστε,μεγαλώνεις... φρέσκο, ολόδροσο λουλούδι της μαμάς ξεπεταρούδι, με μαλλάκια απαλά, μεταξένια, μακριά, δαχτυλάκια μου μικρά, ποδαράκια μου ψηλά, που τρέχετε όλο χαρά στης μαμάς την αγκαλιά! 1/8/2020
