Ιδέα Γραφής

Μπορείς να κρατήσεις τη λιμνοθάλασσά σου,τη μιζέρια σου,τη φτώχια της καρδιάς σου... Τον σχόλασα τον πόνο... είμαι λίγη πια γι'αυτόν. Με περιμένει ένας κάμπος ολόλευκες σελίδες, μια θάλασσα αγάπης για να πλεύσω ... να...μια ανάσα μας χρειάζεται μόνο για να ξεκινήσει το πλοίο μου. Μια μικρή φλογίτσα στο κερί μου θα αρκεί πάντα να φωτίζει τη ρότα μου. Είναι κι αυτοί οι εκλεκτοί που έχω συναντήσει,που ίδια σκεφτόμαστε,ίδια αγαπάμε. Πόσο παράξενο να νιώθεις να σε διαπερνάει αυτή η ίδια ενέργεια εσένα και μερικούς ακόμη ίδια σκεπτόμενους,ίδια συναισθανόμενους,ίδια πλέοντας,ίδια κολυμπώντας,μπορεί και ίδια σκοντάφτοντας καμιά φορά,μα σίγουρα ίδια αγαπώντας,ίδια να χαίρονται,ίδια να κλαιν και να λυπούνται.Κι αυτοί δε θα ρωτήσουν το γιατί αυτό,γιατί έτσι,γιατί αλλιώς. Γιατί το βλέπεις στα μάτια τους πως έχουν καταλάβει του χορού τα βήματα...  24/10/2016

Κοριτσάκι μου... μ' ένα βλέμμα που δε χωράει τίποτε άλλο πέρα από αλήθειες για απάντηση,δεν υπάρχουν πολλά που να μη μπορείς να δεις και να καταλάβεις. Να προχωράς... Να λες:"έχω!" κι ας μην ξέρεις πού θα τα βρεις. Ποτέ δεν είχα τα πολλά! Έτσι,έμαθα να εκτιμώ τα λίγα και να τα κάνω περισσότερα. Να πιστεύεις στις δυνάμεις σου. Έτσι, θα μπορέσεις να ανοίξεις τα φτερά σου. Δεν υπάρχει μέρος που δε θα βλέπεις νοερά το πρόσωπό μου μπροστά σου να σου χαμογελάει. Να κοιτάς το πολύ μέσα σου, γιατί υπάρχει, κι αυτό θα σε οδηγεί. Δε θα σου πω ποτέ για ανθρώπους που το μέσα τους δεν ήτανε πολύ.Θα το καταλάβεις μόνη σου... Είναι ,συνήθως,αυτοί που το γύρω τους είναι πολύ κι όμως, δεν τους φτάνει για να γεμίσουν την ψυχή τους. Να'ν' η ματιά σου κοφτερό γυαλί, τ' άδικο να το βλέπεις, να'ν' η ψυχή σου κιβωτός, το ευαίσθητο να προσέχεις. Να'χεις τα χέρια καθαρά, μονάχα για να χτίζεις, κόσμους ολόκληρους να θωρείς, με τη ματιά σου καθαρή, έτσ...

Τα λυχναράκια τ'ουρανού, το διάβα μας φωτίζουν, άστρα που φέγγουν γιορτινά στ' αυτιά μας ψιθυρίζουν, λόγια αγάπης να τ' ακούς, ήλιους να ζωγραφίζεις, στη σκέψη σου να' ν' η χαρά, να' χεις να τη δωρίζεις. Απλόχερα τριγύρω σου, τραγούδια να σκορπίζεις, μες στην καρδιά σου κοίταγε να μην τα φυλακίζεις. Μ.Σ. 7/9/2015

Αν... πονάς είσαι ζωντανός, αν κλαις, σημαίνει πως πιστεύεις σε κάτι όμορφο που θες να βρεις, αν ξέρεις να ρίχνεις φως στα σκοτάδια της ψυχής σου, σημαίνει πως μπορείς να τα σκορπίσεις, αν μπορείς να φωνάξεις, σημαίνει πως η σιωπή έγινε μαριονέτα, αν το όνειρό σου είναι να είχες πολλές ζωές για να γιατρέψεις του κόσμου τις πληγές, αν ο χρόνος δε σου φτάνει, γιατί θα ήθελες να κάνεις τα πάντα για να φτιάξεις και όχι να χαλάσεις, αν δε χωράς στο λίγο,γιατί βλέπεις την απεραντοσύνη του κόσμου,του ουρανού και των όμορφων συναισθημάτων που θες να τα ζήσεις... τότε ζεις. Μ.Σ. 5/9/2015  2:52 μ.μ.

Ελπίζω να σας βρίσκω ήρεμους με έναν καφέ στο χέρι.Ξεφυλλίζοντας ηλεκτρονικά βιβλία,το μάτι μου έπεσε στον Κώστα Κρυστάλλη. Τον συνάντησα στα παιδικά μου χρόνια στη βιβλιοθήκη του σπιτιού μου,όταν άνοιγα το βιβλίο "Άπαντα Κρυστάλλη".Χοντρό,με σκληρό εξώφυλλο,χρώματος πράσινου κυπαρισσί. Με προκαλούσε, όχι μόνο ο όγκος του,αλλά και το περιεχόμενό του,αφού μιλούσε για τη φύση,που ανέκαθεν λαχταρούσα,ως παιδί της πόλης. Εκεί,καθώς και σε άλλα βιβλία,όπως του Γκιμ πράν,Καλβίνο,Ντοστογιέφσκυ,αλλά και του Νεγρεπόντη,Λουντέμη,Δ.Σωτηρίου,Λ.Ζωγράφου,Σεφέρη,Ελύτη και πολλών άλλων,κατέφευγα όλες εκείνες τις ώρες της απίστευτης ανίας,αφού οι μεγάλοι έβλεπαν ειδήσεις και αθλητικά,μαγείρευαν ή συζητούσαν αναλύοντας διάφορα θέματα. Η μυρωδιά των βιβλίων, όπως και των τετραδίων μου προκαλούσε ψυχική ευφορία και ένα ελαφρύ χαμόγελο, καθώς τα χάιδευα με την παλάμη μου.Ήταν για μένα οι καλύτεροι φίλοι,καθισμένη κάτω από την κληματαριά της αυλής,ενώ τα τζιτζίκια το καλοκαίρι τρ...

Να κλείσεις τα μάτια και να δεις τον εαυτό σου να βγαίνει, να περνά τους τοίχους,τις πόρτες του σπιτιού, να σπάει όποια δεσμά τον κρατούν πίσω. Να τον δεις να τρέχει και να ανασαίνει, να εκπνέει την κάθε στεναχώρια, όλους τους φόβους και τους ενδοιασμούς. Κάθε μήπως και κάθε αν που μέχρι τώρα τον βασάνιζαν. Ναι,η ζωή είναι επιτακτικό κάλεσμα, είναι οξυγόνο που σε ζαλίζει κι εσύ τη βλέπεις να χαμογελά και να σου γνέφει. Το έχω πει χρόνια πριν,τίποτα δε μπορεί να σταματήσει τη ζωή και τον θάνατο. Μπλέκονται στο τώρα και κοιτάζουν εμπρός στο μέλλον.   22/8/15

Τι θα πει ποιητής; Θα πει να γελάς,να αγαπάς,να μη μπορείς να ανασάνεις, αν δεν έχεις σχέδια στο μυαλό σου, να ζεις για τη στιγμή που πραγματοποιείς τα όνειρά σου,να μη σε νοιάζει που ο χρόνος περνά, γιατί τον χρόνο τον εννοείς αλλιώς. Ποιητής θα πει να χαίρεσαι το κάθε καρδιοχτύπι σου,κάθε φουρτούνα και θαλασσοταραχή,γιατί εκεί επάνω φανέρωσες το μέγεθός σου,με τη σκέψη σου έκανες άλματα,με την αγάπη λίγων και καλών προχώρησες σε σκοτάδια...Θησέας κι αυτοί η Αριάδνη σου,το λόγια τους ο μίτος σου... Ποιητής θα πει να στενεύεσαι σε κάποιες λέξεις,να πασχίζεις να βρεις τις κατάλληλες για να τους δώσεις το χρώμα,το νόημα,το σκοπό στο χαρτί σου,θα πει μουτζούρα και τσαλάκωμα,γράψιμο σε χαρτοπετσέτα,στο χέρι,θα πει να ξυπνάς κάθιδρος και να γράφεις ό,τι σε έκανε στον ύπνο να πετάς,έκανε την ψυχή σου να ίπταται πάνω απ'τα σκεπάσματα και πάνω κι από τη στέγη του ίδιου σου του σπιτιού. Ποιητής θα πει να αγκαλιάζεις με το βλέμμα σου τους πάντες και τα πάντα,να πιάνεις με μια ρουφηξιά ...