Τι γιορτάζω εγώ σήμερα;


Το πείσμα,την ξεσκισμένη υπερηφάνεια που δεν την ενδιαφέρει να βάλει τα καλά της για να πει ποια είναι,γιατί αυτό το ξέρει πολύ καλά...
Γιορτάζω την ελευθερία της σκέψης,της αυτοδιαχείρισης,καταδικάζω τον φασισμό σε όλα τα επίπεδα.
Γιορτάζω το μπλε της θάλασσας που με μεγάλωσε και το "όργωσαν" πλοία ξένα,αλλότρια, μα εγώ δε φοβάμαι γιατί έχω μάθει...πολλά...
Γιορτάζω γιατί μπορώ ακόμα να αντιστέκομαι από εκεί που είμαι...

28/10/2015

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Το αστεράκι

Αστεράκι μου μικρό, πού 'σουνα τόσον καιρό; Στους ουρανούς,στα κύματα, στα πέλαγα τ' απέραντα; Το ΄ξερες;Σε περίμενα μερόνυχτα ολόκληρα να σ' έκρυβα στην παλάμη μου, στης προσευχής το δάκρυ μου. Και τώρα,ορίστε,μεγαλώνεις... φρέσκο, ολόδροσο λουλούδι της μαμάς ξεπεταρούδι, με μαλλάκια απαλά, μεταξένια, μακριά, δαχτυλάκια μου μικρά, ποδαράκια μου ψηλά, που τρέχετε όλο χαρά στης μαμάς την αγκαλιά! 1/8/2020
Διαβάστε περισσότερα
  Μια ακόμη ιστορία, που αποτελεί σενάριο για τηλεταινία. Η υπόθεσή του θεωρώ ότι είναι ενδιαφέρουσα, επίκαιρη, μια ιστορία με ανθρώπους της διπλανής πόρτας.                                                           Τίτλος: “ Άσπονδοι φίλοι” Ο κύριος Ισίδωρος είναι συνταξιούχος και χήρος με 2 μεγάλα παιδιά στην Ολλανδία. Ζει μόνος στο μικρό του διαμέρισμα στην Κυψέλη. Κάθε απόγευμα βγαίνει και πηγαίνει στο μικρό καφενεδάκι κοντά στο σπίτι του. Πίνει τον καφέ του και τρώει το λουκούμι που τον συνοδεύει. Παίζει τάβλι με τους φίλους του. Ο μόνος με τον οποίο δεν τα πηγαίνει καλά και μαλώνει συνεχώς, είναι ο κυρ Αναστάσης, γεροντοπαλίκαρο και αρκετά παράξενος. Μένει στο διπλανό σπίτι. Τσακώνονται για τα πολιτικ...
Διαβάστε περισσότερα
Εικόνα
Ένα άστρο λαμπερό χρυσόσκονη σκορπίζει στο διάβα σου. Τα όνειρά σου οδηγεί κι ανοίγει δρόμο σε πέλαγα κι ερήμους αυτού του κόσμου. Σκορπίζει πάχνη στις πληγές να παγώσει το αίμα, να μη βρίσκει δρόμο πια να βγει,μόνο να καίει στα κατάβαθα αυτού του κορμιού, την καρδιά να προσέχει μη γονατίσει. Κι όταν η ώρα σημάνει ξημέρωμα, θα ξεκινήσεις την πορεία σου προς τα εμπρός και δε θα ρωτάς τι έμεινε ξοπίσω ή τι ακολουθεί. Τα μάτια θα έχεις ανοιχτά να χαϊδεύουν όλα του κόσμου τα γεννήματα, τα πλάσματα, τη φύση. Κι αν κάποιος ρωτήσει πώς έκανες όλα τούτα... δείξτου την αστερόσκονη...αν μπορεί να τη δει!
Διαβάστε περισσότερα