Ιδέα Γραφής

  Σ'όλες τις δύσκολες στιγμές Κράτα της μάνας την ευχή Να σε τυλίγει απαλά Σα σύννεφο, σαν αγκαλιά!   Και όποια σκάλα ανεβείς, Όποιο βουνό μη φοβηθείς, Τα μάτια της θα σε κοιτούν Και στο Θεό θα δεηθούν,   Να' χεις του κόσμου τα καλά Μια ηλιαχτίδα στα μαλλιά Μες στο μυαλό σου το σωστό Και στην καρδιά σου το καλό.   22/03/2023 Μαρία Σταθουλοπούλου    

  Ο Σεπτέμβρης... είναι οι στάλες της βροχής στο τζάμι, είναι το παιχνίδι του ήλιου με τα σύννεφα, το παιδί που πάει σχολείο, είναι η κοντή ανάσα μας να τα προλάβουμε όλα, τα νέα ξεκινήματα, η αλμύρα στο στόμα από τη θάλασσα... Μια ζακέτα στην πλάτη για το βράδυ, Η αίσθηση της απουσίας τη στιγμή που τα φύλλα πέφτουν από τα δέντρα, Το κενό στην ψυχή μου, γιατί λείπεις Η πίστη μου ότι μας βλέπεις από ψηλά και χαμογελάς Το χάδι σου στα μαλλιά μας μέσα από το χάδι του ανέμου Σπάραγμα η φυσική απουσία... Εκεί με βρίσκεις...    5/9/2022    

 Τότε που ήμασταν μικρά παιδιά κοιτούσαμε τα σύννεφα  ξαπλωμένοι σ' ένα παλιό ντιβάνι της αυλής και σχηματίζαμε δράκους και καρδιές με μπαμπακένια στρώματα. Τότε που ήμασταν μικρά παιδιά ακολουθούσαμε με το βλέμμα  τον κορμό της κληματαριάς κι όταν η μάνα με το λάστιχο έβρεχε την αυλή, τρέχαμε ξυπόλητα τσαλαβουτώντας στα νερά. τότε που ήμασταν μικρά παιδιά αρκούσε ένα φιλί της μάνας στο πονεμένο δάχτυλο, στο χτυπημένο γόνατο, για να σταματήσει το κλάμα. Τότε που ήμασταν μικρά παιδιά αρκούσε το παιχνίδι με τ' αδέρφια  και τα γέλια που αντηχούσαν στην κάμαρα Τώρα απέμεινε στα μάτια η ανάμνηση, στο στήθος ο αναστεναγμός κι ένα καπέλο αδειανό στα δυο μου χέρια να μου θυμίζει το όμορφο χαμόγελο, τα καστανά μαλλιά... 16/6/2022

Το τραπέζι Θέλω να κάνω ένα τραπέζι. Να' χω του κόσμου όλα τα καλά φρούτα, γλυκόπιοτα κρασιά, ψητά, γλυκά, ψωμί... και καλεσμένους διαλεχτούς, να κάθονται αρχοντικά με πλουμιστά τα ρούχα τους σ' ωραία καθίσματα, σκαλιστά. Αντίκρυ τους να στέκονται χωρίς να το γνωρίζουν, σ' απόλυτη σιγή και στάση αναμονής οι νεκροί μας. Έναν τον βλέπω καθαρά, κάθεται σταυροπόδι. Στο χέρι το δεξί το τσιγάρο να ακουμπά στο γόνατο, να παρατηρεί τους καθήμενους, τη συνομιλία τους, τις κινήσεις του προσώπου τους και ξέρει πότε αλήθεια βγαίνει από το στόμα τους και πότε ψέμα. Κι ύστερα σηκώνεται , μου γνέφει να είμαι σιωπηλή, και με το χέρι του μου λέει: "άστους και μην ασχοληθείς"  Παίρνει μετά λίγο κρασί, το σηκώνει με το βλέμμα του στα μάτια μου  "Στην υγειά σου" λέει κι εξαφανίζεται. Κι όπως συμβούλεψε, τους άφησα όλους να μιλάνε, χωρίς να μπαίνω στη συζήτηση. Ήμουν ήδη πολύ μακριά τους, δεν τους άκουγα.   Σηκώθηκα έπειτα και βγήκα στον καθαρό αέρα. 30/12/2021

 Οι μακρινοί μου γείτονες μένουν σε ένα σπίτι που βλέπω από το παράθυρό μου, αλλά δεν τους ξέρω προσωπικά. Τους συμπαθώ πολύ. Τους παρατηρώ από το ίδιο παράθυρο κάθε χρόνο. Είναι ευαίσθητοι πολύ και τους αρέσουν τα Χριστούγεννα, γιατί πάντα στολίζουν πρώτοι για τη μεγάλη γιορτή.  Μα δεν τους αδικώ καθόλου. Γιατί σαν μπήκε ο Νοέμβρης ο αέρας άρχισε αμέσως να μυρίζει αλλιώς. Άρχισα να θέλω να μυρίζει το σπίτι πορτοκάλι και κανέλα και ανθόνερο. Άρχισα να ψάχνω στολισμένες βιτρίνες και να σχεδιάζω τον στολισμό του σπιτιού και του σχολείου για τα Χριστούγεννα.  Η θερμοκρασία πλέον έχει πέσει, αλλά η καρδιά έκανε πάλι εκείνο το "κρακ" κι έσπασε από συγκίνηση, γιατί θέλει  να κάνει τα πάντα με αγάπη κι από αγάπη κι ας μην καταλαβαίνουνε πολλοί πώς είναι μια τέτοια αίσθηση, να δίνεις κι όμως να νιώθεις γεμάτος, να νιώθεις ότι μπορείς να βοηθήσεις κάπου και να το κάνεις κι ας στεναχωριέσαι που δεν προλαβαίνεις να είσαι πάντα εκεί που σε χρειάζονται... Είναι κι εκείνη η αίσθησ...

Η πιο όμορφη ψαρίνα    Ήταν μια μικρή ψιψίνα που ΄γινε όμορφη ψαρίνα, μόλις είδε το νερό, έβγαλε λέπια στο λεπτό. Και τι έκπληξη παιδιά, άρχισε να κολυμπά, και στα πόδια της αμέσως  εμφανίστηκε ουρά. και ιρίδιζε όλο λάμψη κι ανησύχησε μην κάψει την ουρά της την πανώρια του ήλιου η καυτή η φλόγα.   κι έτσι γλίστρησε κι εχάθη στου νερού μέσα τα βάθη  η ψιψίνα, η ψαρίνα του βυθού η μπαλαρίνα.   Μαρία Σταθουλοπούλου 18/8/21

  Η επόμενη μέρα -Ήμουν και σήμερα στα ερείπια του σπιτιού μας, κύριε Ανάργυρε. Προσπάθησα να βρω κάτι γερό, κάτι που να ξέφυγε από την καταστροφική πυρκαγιά, αλλά δε βρήκα. Ευτυχώς που σωθήκαμε, τα παιδιά, η Καίτη, εγώ. -Ασφάλεια είχε το σπίτι σας; -Ναι. Συνηθίζεται στα σπίτια που χτίστηκαν με δάνειο. Έχουμε επικοινωνήσει ήδη με την ασφαλιστική εταιρεία, μας δίνει ένα καλό ποσό, γύρω στις 100.000 ευρώ, όμως πρέπει να κινηθούμε γρήγορα, δε μπορούμε να μένουμε για μεγάλο χρονικό διάστημα φιλοξενούμενοι στον ξάδερφό μου. -Ναι, σίγουρα. Ευτυχώς που γλιτώσατε, αυτό να έχεις στον νου σου, παλικάρι μου. Σκέψου πόσα θύματα θρηνήσαμε στο Μάτι, όσο θυμάμαι τους ανθρώπους που δεν πρόλαβαν να φύγουν ή εκείνους που δεν έβρισκαν δρόμο ανάμεσα στις φλόγες σφίγγεται η ψυχή μου. Και τα ζώα, ανυπεράσπιστα κάηκαν στον τόπο κατοικίας τους. - Οι εικόνες που αντίκρισα ήταν εικόνες βιβλικής καταστροφής. Τα δέντρα που κάηκαν, αναρωτήθηκαν οι εμπρηστές, πόσα χρόνια θα χρειαστούν για να ξαναγίν...