Αναρτήσεις

 Ένα ποίημα για τον θάνατο Όλοι τον ξέρουν. Άλλοι τον περίμεναν,άλλοι όχι. Όλοι θα τον συναντήσουμε. Μερικοί τον ξεγελάσαμε και το κάνουμε καθημερινά. Κρυφτό παίζουμε, τον Διγενή σκεφτόμαστε στα μαρμαρένια αλώνια, σίδερο στο κορμί της,φωτιά στη σκέψη, τη γλύκα φυλάμε στην καρδιά, του κόσμου τα πιο ακριβά, σε μυστικό κήπο τα κρύβουμε, μάτια σπάνια,πολύτιμα μονάχα για να δουν, της ψυχής τ’αφανέρωτα εκείνοι να αντικρίσουν. Πόσο την ευκολία του χάους διαλέγουν μερικοί, την τέχνη του ψέματος εξασκούν με ακρίβεια τη δυσκολία της ομορφιάς, την ακριβή δημιουργία παλεύουν άλλοι. Πόσο μακριά οι ακριβοί βρίσκονται από αυτό, τρέμει το είναι τους το εύκολο,το σάπιο,το σαθρό. Πόσο,το θάνατο που φοβούνται, ξέρουν να τον κατασκευάζουν, να τον εμπορεύονται Πόσο μακριά της είμαστε κάποιοι ζωή λαχταρούμε να δημιουργήσουμε, να γευτούμε, να διατηρήσουμε, να κοινωνήσουμε! Πόσο τα μάτια της λάμπουν και ρουφούν αχόρταγα την κάθε στάλα της! Αυτή είναι η ύψιστη μορφή...
Εικόνα
  Οι άνθρωποι της ζωής μου   Άνθρωποι ατόφιοι στη δική μου ζωή, Φτερουγίζουν αθέατοι στης ψυχής τη φωνή Με ελαφρύ το πάτημα και καθαρό το βλέμμα, Άνθρωποι ατόφιοι, με ιδρώτα και αίμα.   Σημάδια κι ομορφιά, βαθιά ανθρωπιά Καθαρή και σκληρή διαμαντένια καρδιά Η αλήθεια ηχεί και χαράζει βαθιά του κόσμου το ψέμα και τη διαφθορά.   Είμαι πάντα εκεί, περπατάμε μαζί σε πύρινους δρόμους, αιματηρούς Ευκολία δε μάθαμε αληθινή την ουσία μας κρατήσαμε αυθεντική.   Μεγαλείο θα πει να μη δίνεις διαμιάς, Τα όπλα αυτά που στα χέρια κρατάς Κι ας είναι λίγα κι ας φυσά ο βοριάς.   Εκείνους θα δεις ν’ ανοίγουνε δρόμους, Να στηρίζονται απλά στους δικούς τους ώμους Με μόνο τους όπλο, με μόνο οδηγό Αγάπη και όνειρο μοναδικό.   Μίσος, κακία, αλαζονεία Τ’ άφησαν πίσω μ’αδιαφορία Το όνειρό τους έκαναν πράξη, στα δάκρυά τους κρυμμένη αγάπη.   Βουνά ψηλά, τα ανέβηκαν όλα Κορυφές απάτητες πάτησαν τώρα. Μένουν μ...

Το αστεράκι

Αστεράκι μου μικρό, πού 'σουνα τόσον καιρό; Στους ουρανούς,στα κύματα, στα πέλαγα τ' απέραντα; Το ΄ξερες;Σε περίμενα μερόνυχτα ολόκληρα να σ' έκρυβα στην παλάμη μου, στης προσευχής το δάκρυ μου. Και τώρα,ορίστε,μεγαλώνεις... φρέσκο, ολόδροσο λουλούδι της μαμάς ξεπεταρούδι, με μαλλάκια απαλά, μεταξένια, μακριά, δαχτυλάκια μου μικρά, ποδαράκια μου ψηλά, που τρέχετε όλο χαρά στης μαμάς την αγκαλιά! 1/8/2020

14/6/2020

Θέλω μια θάλασσα ... ήρεμη σαν πρωινή λιακάδα... εκείνη που γίνεται ένα με την πρωινή αύρα, που σου τρυπάει τις αισθήσεις και φτάνει μέσα σου. Θέλω... το πέταγμα των πουλιών άθικτο, στέρεα καλοζυγισμένο, μεσούρανα κρεμασμένο. Θέλω... τον ήλιο να χαμογελά, να στέκει ακούραστα να φωτίζει το βήμα μας. Θέλω... τα αισθήματα που γίνονται συναίσθημα...

30/5/2020

Συνωμοσία πίστεως -Συνωμοσία πίστεως... -Τι θα πει; -Να κοιτάζω τα πάντα με καινούρια μάτια... σα να μην έβλεπα τίποτα πριν έρθεις και σα να έβλεπα όλα εκείνα που δε μ'άρεσαν, ίσως να κοίταζα και όλα τα ωραία με ύφος καχύποπτο, με θλίψη, όμως,πάλι,εκείνη την ώρα να ένα μικρό φως στο σκοτάδι κι όταν σε είδα ό,τι ήταν μικρό μεγάλωσε... η ματιά σου με εξέτασε, διείσδυσε μέσα μου βαθιά... έμεινα ασάλευτη,ξέπνοη να σε κοιτάζω... να σε νιώσω,να σε αναγνωρίσω... κι  είδα πως πάλι η πίστη συνωμότησε για να βγω στο φως!
Εικόνα
  Το βιβλίο μου με τα ποιήματά μου κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Αγγελάκη. Για να το προμηθευτείτε,αποστείλατε μήνυμα στη Σελίδα μου στο facebook Ποίηση Παιδεία Πολιτισμός ή απευθυνθείτε στο e shop του εκδοτικού οίκου,καθώς και στο βιβλιοπωλείο Τετράγωνο στον Άγιο Δημήτριο. 27/11/2019 η παρουσίασή του στον Πολυχώρο Αίτιον, Τζιραίων 8, Αθήνα, σταθμός Μετρό Ακρόπολη.

Διάλογος

Θα με βρίσκεις πάντα στην ένωση και στην τομή των διαφορετικών υφών και ταχυτήτων, στο σιγανό ψιχάλισμα στης ψυχής, στη δρόσο του μυαλού, στη διάθεση για αλλαγή... πάντα να αψηφώ τον κρότο της δύναμης, του κομπασμού τον θόρυβο, σκύβοντας πάνω στους μέρμηγκες και συγχωρώντας τους το μέγεθος, μα και υμνώντας τη θέληση. Κι άμα μου βρεις έναν καθρέφτη, το είδωλό μου θα μοιάζει με κείνη την καμπουριαστή γιαγιά που περπατεί στους ώμους κουβαλώντας όσα της έλαχε απ' τη ζωή. Κι όμως,για δες εκείνο το χαμόγελο που κάνει τις ρυτίδες τόσο να διαφέρουν από του μίζερου,δυστυχισμένου, χαμένου στην άρνηση. 21/9/2019