Ιδέα Γραφής

Imagine my friend...how it is your new born self under the old flesh of your soul!!!Nothing old,nothing rusty,everything is there waiting for your magic touch to evolve and walk the path of eternity!!! The magic light of thought created of emotions.A filter is now creating internal youth!!!Don't forget to remain of such a material,that is really difficult to ignore,for the universe is also you!!!   29/11/2016

13 χρόνων μπροστά στην τηλεόραση να βλέπω ντοκουμέντα της ημέρας εκείνης... παιδιά στα κάγκελα,μαυρίλα παντού, νύχτα στους δρόμους και στην ψυχή ξημέρωμα  γι'αυτούς που πόθησαν τον ήλιο ν'αντικρίσουν, με μια φωνή που δεν κατέβαινε πια στον πάτο της κοιλιάς τους, μόνο ανέβαινε σπαραχτική να συλλογέψει τη βούληση που θάνατο θα έφερνε σ'αδέρφια. Και δάκρυα στα μάτια μου κυλούσαν για τα γαρίφαλα που,σκόρπια,κείτονταν ανάμεικτα με αίμα και σ'ένα μπλοκάκι που ξάφνου βρέθηκε στα χέρια μου εκείνη τη στιγμή, άρχισα να γράφω: "Δάφνες θα ποτίσουν την αιματοβαμμένη γη που φωνάζει ακόμη εκείνα τα συνθήματα..." Πρώτη κουβέντα από τα χείλη μου,όχι γιατί το έζησα,μα γιατί είδα κι ένιωσα πώς είναι να καταπίνεις τη φωνή σου,να βάζουν φραγμούς στα όνειρά σου,συρματόπλεγμα στη ζωή σου... Κι έναν πατέρα νευρικός με ένα ποτήρι κρασί στο χέρι να πηγαινοέρχεται βουβός από δωμάτιο σε δωμάτιο του σπιτιού μας,γιατί ήξερε...κι ένιωθε...κι έβλεπε μπροστά χρόνους πολλούς και ...

Όταν ξεκίνησα να ζω...αγαπούσα... κι όταν κουραζόμουν...αγαπούσα περισσότερο... Κι αυτό ποτέ δεν τελείωσε πραγματικά,γιατί,όταν κάποιος λάθος άνθρωπος έφευγε, τότε η μοναξιά μου έφευγε κι αυτή. Σιγά-σιγά άρχισα να πλουτίζω από ανθρώπους...κι αυτό έγινε τη στιγμή που δε με ενδιέφερε να κρατήσω κανέναν κοντά μου με το ζόρι! Σιγά και σταθερά άρχισα να λέω πως μέσα μου νιώθω πιο γεμάτη από ποτέ... γιατί κοιτώντας δίπλα μου είδα πως περπατούσαν κι άλλοι μαζί μου... ως άλλος Φόρεστ Γκαμπ,ίσως,μα πόση τύχη είναι αυτό ...το να μπορείς να βλέπεις τόσο καλά μέσα σου, όσο κι απ'έξω σου... 15/11/2016

Πόσο όμορφα νιώθεις,όταν μπορείς να φυσάς τα σύννεφα να μη σου κρύβουν τη λιακάδα! Αυτή η ζεστή ανάσα του ήλιου να μάχεται με τη δική σου,την παγωμένη από καιρό, πόσο όμορφα είναι να σε νικάει εντέλει! Κι ας ήσουν εσύ που θέλησες και το κατάφερες το φύσηγμα!!! Ξαστέρωσε η πλάση... Τώρα απομένουν οι ελιές πάνω στα δέντρα, ώριμες,ζουμερές να υποκύπτουν στην αγκαλιά της παλάμης σου! Να μυρίζει ο παγωμένος αέρας χειμωνανθούς και να γεμίζουν τα μάτια σου μολυβένια χρώματα του ουρανού! Τι τύχη να είσαι εδώ όρθιος και να κοιτάς τα πουλιά να ταξιδεύουν, να μπορείς να σηκώσεις το βλέμμα σου στον ορίζοντα και να πιστεύεις πως ο δρόμος είναι ακόμα πολύς μπροστά σου! Πόση δύναμη κρύβει η σκέψη πως, εσύ είσαι αυτός που θα κάνει τον τροχό να κυλήσει... σε όλα...μέχρι το τέρμα. 15/11/2016

Μπορείς να κρατήσεις τη λιμνοθάλασσά σου,τη μιζέρια σου,τη φτώχια της καρδιάς σου... Τον σχόλασα τον πόνο... είμαι λίγη πια γι'αυτόν. Με περιμένει ένας κάμπος ολόλευκες σελίδες, μια θάλασσα αγάπης για να πλεύσω ... να...μια ανάσα μας χρειάζεται μόνο για να ξεκινήσει το πλοίο μου. Μια μικρή φλογίτσα στο κερί μου θα αρκεί πάντα να φωτίζει τη ρότα μου. Είναι κι αυτοί οι εκλεκτοί που έχω συναντήσει,που ίδια σκεφτόμαστε,ίδια αγαπάμε. Πόσο παράξενο να νιώθεις να σε διαπερνάει αυτή η ίδια ενέργεια εσένα και μερικούς ακόμη ίδια σκεπτόμενους,ίδια συναισθανόμενους,ίδια πλέοντας,ίδια κολυμπώντας,μπορεί και ίδια σκοντάφτοντας καμιά φορά,μα σίγουρα ίδια αγαπώντας,ίδια να χαίρονται,ίδια να κλαιν και να λυπούνται.Κι αυτοί δε θα ρωτήσουν το γιατί αυτό,γιατί έτσι,γιατί αλλιώς. Γιατί το βλέπεις στα μάτια τους πως έχουν καταλάβει του χορού τα βήματα...  24/10/2016

Κοριτσάκι μου... μ' ένα βλέμμα που δε χωράει τίποτε άλλο πέρα από αλήθειες για απάντηση,δεν υπάρχουν πολλά που να μη μπορείς να δεις και να καταλάβεις. Να προχωράς... Να λες:"έχω!" κι ας μην ξέρεις πού θα τα βρεις. Ποτέ δεν είχα τα πολλά! Έτσι,έμαθα να εκτιμώ τα λίγα και να τα κάνω περισσότερα. Να πιστεύεις στις δυνάμεις σου. Έτσι, θα μπορέσεις να ανοίξεις τα φτερά σου. Δεν υπάρχει μέρος που δε θα βλέπεις νοερά το πρόσωπό μου μπροστά σου να σου χαμογελάει. Να κοιτάς το πολύ μέσα σου, γιατί υπάρχει, κι αυτό θα σε οδηγεί. Δε θα σου πω ποτέ για ανθρώπους που το μέσα τους δεν ήτανε πολύ.Θα το καταλάβεις μόνη σου... Είναι ,συνήθως,αυτοί που το γύρω τους είναι πολύ κι όμως, δεν τους φτάνει για να γεμίσουν την ψυχή τους. Να'ν' η ματιά σου κοφτερό γυαλί, τ' άδικο να το βλέπεις, να'ν' η ψυχή σου κιβωτός, το ευαίσθητο να προσέχεις. Να'χεις τα χέρια καθαρά, μονάχα για να χτίζεις, κόσμους ολόκληρους να θωρείς, με τη ματιά σου καθαρή, έτσ...

Τα λυχναράκια τ'ουρανού, το διάβα μας φωτίζουν, άστρα που φέγγουν γιορτινά στ' αυτιά μας ψιθυρίζουν, λόγια αγάπης να τ' ακούς, ήλιους να ζωγραφίζεις, στη σκέψη σου να' ν' η χαρά, να' χεις να τη δωρίζεις. Απλόχερα τριγύρω σου, τραγούδια να σκορπίζεις, μες στην καρδιά σου κοίταγε να μην τα φυλακίζεις. Μ.Σ. 7/9/2015