Ιδέα Γραφής

(Αφιερωμένο στα παιδιά μας) Λουλουδάκι ανθισμένο , σ' αγκαλιά ακουμπισμένο, κυματάκι αφρισμένο, γλαροπούλι καθισμένο... στης μανούλας τα χεράκια άσπρα κάτασπρα μπρατσάκια, αγκαλίτσα της χαρίζουν κι όνειρα μοσχομυρίζουν. Αγγελάκι μυρωδάτο κι από φύση ντελικάτο το χαμόγελο μοιράζεις σ' όλους δίχως να διστάζεις. 31/8/2014            19:00

Σσσσς!!Μην κάνεις θόρυβο και σε ακούσουν!! Ακροπατώντας να διαβείς την πόρτα της ψυχής μου... Θα περιμένω πίσω από το παραβάν με τις κούκλες. Κι όταν θα μπεις αυτές θα ζωντανέψουν. Όχι, όχι μαριονέτες... άνθρωποι θα γίνουν. Άνθρωποι και θα σε καλωσορίσουν. Θα σε κεράσουν νερό από την πηγή, εκεί που έκλαψα και φύτρωσαν λουλούδια. Θα σου κάνουν το τραπέζι τραγουδώντας σου τραγούδια για την ελπίδα... Να' τη! Τη βλέπεις; Χορεύει με το αέρινο φόρεμά της χορό γυναικείο! Τριγύρω σου στροβιλίζεται να σε πλανέψει και σε κοιτάζει με τα μαύρα μάτια της ο θηλυκός κουρσάρος! Γιατί, σαν τη δεις να χορεύει: "αυτό ήτανε!", λες, κι αρχίζεις πάνω στο τραπέζι μου να παίζεις τα ζάρια σου.  Κι όποτε έρχονται εξάρες τα όνειρά σου ζωντανεύουν μπρος στα μάτια σου...οι κούκλες που σου έλεγα!  Τις θυμάσαι; Έχεις κι εσύ το δικό σου παραβάν με τις κούκλες σου. Υπόσχομαι να τις προσέχω σαν θα μπω στην ψυχή σου. 24/8/2014  18:15

Κάνει πολύ θόρυβο η σιωπή σου. Δημιουργός ταραχής στα κατάβαθα της ψυχής σου. Κολλημένη κι εγώ στα μισά, εδώ, μαζί σου. Σφήνα στην καρδιά η αγάπη μου, θυμήσου. Λαξεύει συναισθήματα, κι από αισθήματα και χρώματα παράφορη. Τραγούδι στ' ανοιχτά, του πελάγου σκίρτημα κι ανασασμός στο κύμα. Στου αφρού το παραλήρημα χορός, στης βάρκας το κουπί ξέσπασμα κι αλαλαγμός... 20/8/2014      9:55π.μ.

Αν είσαι εκεί και με ακούς... η αγάπη είναι ζωή , ζεις όταν αγαπάς και αγαπιέσαι... χωρίς αιτία φανερή...έτσι, απλά, για να υπάρχει η αέναη εναλλαγή συναισθημάτων, η ροή ενέργειας, το ιερό ποτήρι που ξεχυλίζει γλυκόπιοτο κρασί.... δεν υπάρχουν γιατί, ούτε αλλά...έτσι, σου είπα... 12/8/2014

Γλυκό πουλί της ηδονής, κλείνω τα μάτια και σε ονειρεύομαι τριγύρω να πετάς σε ανέφελα μήκη και πλάτη. 11/8/2014

...και βασανίζω τα γράμματα να γίνουν λέξεις κι αν, ίσως, παίξεις με αυτά, η χαρά χελιδόνι που γύρισε σε ζεστές σφαίρες!

Ουράνιο τόξο σαν φανείς, καθώς στον κόσμο περπατείς, σε άμμο θάλασσας κολλάς τα μάτια σου και ξενυχτάς. Κρασί στο χέρι σου κρατάς, σ' ανέμου πέρασμα μεθάς, τι τρέχει γύρω μη ρωτάς, τα θέλω μέσα μου κοιτάς. Έλα και κράτα με σφιχτά, τα ουράνια γύρω ανοιχτά, μια θάλασσα μέσα μου εσύ, φίλος μου κι άγγελος μαζί. Υπέροχη βροχή που αντηχείς στις αυλής τις πλάκες... 19/7/2014   15: 48