Έλα κοντά μου... Πάμε μπροστά στο δρόμο που ανοίγεται. Μη ρωτήσεις τίποτα. Φέρε μονάχα την ηλιαχτίδα της καρδιάς σου, τον ήλιο της σκέψης σου, τη λάμψη των ματιών σου. Αν βλέπεις ένα δρόμο με ανθρώπους, παρ' τους μαζί για συντροφιά. Μαζί να προσπαθήσουμε ν' ανοίξουμε πανιά, σε θάλασσες πλατιές κι ανεξερεύνητες. Τι τάχα είναι αυτό που δεν το βρήκαμε ακόμη; Μα, το "εμείς", θα απαντήσω. Στο εξής, δεν περιμένει το αύριο μόνο του να νοσταλγεί και να ελπίζει στα σκοτάδια. 24/10/2014
