Τότε που ήμασταν μικρά παιδιά κοιτούσαμε τα σύννεφα ξαπλωμένοι σ' ένα παλιό ντιβάνι της αυλής και σχηματίζαμε δράκους και καρδιές με μπαμπακένια στρώματα. Τότε που ήμασταν μικρά παιδιά ακολουθούσαμε με το βλέμμα τον κορμό της κληματαριάς κι όταν η μάνα με το λάστιχο έβρεχε την αυλή, τρέχαμε ξυπόλητα τσαλαβουτώντας στα νερά. τότε που ήμασταν μικρά παιδιά αρκούσε ένα φιλί της μάνας στο πονεμένο δάχτυλο, στο χτυπημένο γόνατο, για να σταματήσει το κλάμα. Τότε που ήμασταν μικρά παιδιά αρκούσε το παιχνίδι με τ' αδέρφια και τα γέλια που αντηχούσαν στην κάμαρα Τώρα απέμεινε στα μάτια η ανάμνηση, στο στήθος ο αναστεναγμός κι ένα καπέλο αδειανό στα δυο μου χέρια να μου θυμίζει το όμορφο χαμόγελο, τα καστανά μαλλιά... 16/6/2022