Ιδέα Γραφής

Το περιβόλι που το έλεγαν Ψυχή Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα ολάνθιστο περιβόλι που το έλεγαν Ψυχή. Πολύχρωμα αγριολούλουδα φύτρωναν εδώ κι εκεί, ενώ τα δέντρα του έβγαζαν νόστιμους καρπούς κάθε είδους. Τα δέντρα είχαν όνομα. Τα έλεγαν Σκέψεις. Ο ουρανός χρωμάτιζε το περιβόλι με τα χρώματά του τα ηλιοβασιλέματα και τότε μπορούσες να δεις στα αγριολούλουδα, που τα έλεγαν Συναισθήματα, δροσοσταλίδες χαράς. Τα πρωινά επισκέπτονταν το περιβόλι σχολεία. Τα παιδάκια έτρεχαν ανέμελα εδώ κι εκεί, πού και πού έκοβαν κανένα αγριολούλουδο για να το πάνε στη μαμά τους και καταβρόχθιζαν με περισσή λαιμαργία τους καρπούς των δέντρων, αφού ήταν πεντανόστιμοι. Στο περιβόλι άρεσε πολύ να βλέπει τα παιδάκια να κυνηγιούνται και καταϊδρωμένα να πέφτουν κάτω από τις Σκέψεις και να ξεκουράζονται. Αυτός ήταν ο ρόλος του. Μια μέρα επισκέφτηκαν το περιβόλι άλλοι άνθρωποι. Κρατούσαν μεζούρες στα χέρια τους και σχέδια οικοδομής. Άρχισαν να διώχνουν τα παιδάκια τρομάζοντάς τα ότι ήταν κακό που βρίσκονταν εκεί....