Η σταγόνα
Ατενίζοντας το δρόμο του φεγγαριού, συνάντησα μια αιωρούμενη σταγόνα. Μέσα της έκλεισα κάτι από το βλέμμα των ονείρων μας... στα χείλη μου την κράτησα,να' χεις δροσιά για συντροφιά!
Όσα τα μάτια βλέπουν όσα η ψυχή χωράει, όσα ο νους φαντάζεται κι ας μην τα μαρτυράει... όλα εδώ βρίσκουν τη θέση τους...στο μονοπάτι της ζωής μου... το άνοιξα με δύναμη ορμώντας προς το μέλλον.